Poemë e mundshme (fragmente)
* Ky ravgim është rrënja e fundit. Ushqehem me mall që të mos ushqehem me furi Sot isha fantazmë – si zakonisht, vetëm se këtë mbrëmje edhe trupërisht dyert ishin hapur dhe hyra e padobishme të them se hapësira qe mpakur „Gjithçka është e vdekur”, thashë teksa më mbytnin të gjitha ato copëza të ndritshme që ndonjëherë më janë e vetmja ndihmë e parë. Të tjerët i ndajnë disa dhjetëvjetësha nga ky lloj malli që mua më mpin gjithnjë jam një adoleshente me rrudha të gjelbra në brendësi dhe duhet të jetë diçka e trashëguar – nëse jo, mbetet gjithsesi një përligjje e mirë; duket se kam trashëguar nga të dy kahet përzierjen e ngadalësisë me shpejtësinë: tret me vështirësi shënjoj gjithçka ëndërroj me shpejtësinë e dritës me çiltërsinë e dritës mësohem me zor e kthehem shpesh shijoj duke zgjedhur çdo grimë nga drita e së shkuarës disa herë me radhë derisa grimcat harxhohen pastaj i jap kohë dritës të rimbushet dhe e shijoj nga e para në rast nevoje e jetoj të tashmen shumë herë mbledh të