15 January2015 - 165 years since the birth of Mihai Eminescu

Mihai Eminescu

Odă (în metru antic)

Nu credeam să-nvăţ a muri vreodată;

Pururi tânăr, înfăşurat în manta-mi, 

Ochii mei ‘nălţam visători la steaua

Singurătăţii. 

Când deodată tu răsărişi în cale-mi,

Suferinţă tu, dureros de dulce…

Până-n fund băui voluptatea morţii 

Ne-ndurătoare.

Jalnic ard de viu chinuit ca Nessus,

Ori ca hercul înveninat de haina-i;

Focul meu a-l stinge nu pot cu toate

Apele mării.

De-al meu propriu vis mistuit mă vaiet,

Pe-al meu propriu rug, mă topesc în flăcări…

Pot să mai re-nviu luminos din el ca

Pasărea Phoenix?

Piară-mi ochii tulburători din cale,

Vino iar în sân, nepăsare tristă;

Ca să pot muri linişiti, pe mine

Mie redă-ma!

Odë (në metër antik) 

S'pandehja të mësoj të vdes ndonjëherë

Përjetë i ri, mbështjellë në mantel

Sytë e mi lartoja ëndërrimtarë drejt yllit

Të vetmisë.

Kur befas ti m'u çele n'udhë

Vuajtje ti, dhimshëm e ëmbël

Gjer në fund pirë kam epshin e vdekjes

Së pamëshirshme,

Përzishëm digjem së gjalli, munduar si Nessusi

A si Herkuli nga rrobja e vet helmuar

Zjarrin tim ta fikim s'munden tërë

Ujrat e detit.

Nga e imja ëndërr përvëluar vajtohem,

Mes zjarrit tim tretem në flakë...

A mund të ngjallem prapë i ndritshëm si

Zogu Feniks?

Më humbën sytë turbullues n'udhë,

Eja sërish në gji, shpërfilje e trishtme;

Që të mund të vdes në paqe, veten time

Mua nëma!

Ode (in antique meter)

I little thought that I would learn to die;

Forever young, enveloped in my cloak,

My dreaming eyes I lifted to the star

Of solitude.

When of a sudden you stood in my way,

On, anguish you, of nameless suffering sweet...

And to the dregs I dank the draught of death

Unpardoning.

Miserably I burn alive like Nessus,

Or Hercules wrapped in his poisoned cloak;

The fire in me the boundless sea itself

Could never quench.

By my own dreams consumed, I endless wail;

At my own pile I am consumed in flame,

Shall I then luminous one day return

As does the Phoenix?

Tormenting eyes but vanish from my way,

Come to my breast again sad unconcern;

That I may die in peace at last, myself

Give back to me. 

* Albanian version: Ardian-Christian Kyçyku

English version: Corneliu M. Popescu